Hoe wordt vaginisme behandeld zonder een dokter?

Helaas voelen veel vrouwen zich ongemakkelijk of schamen ze zich om over hun pijn te praten, vaak niet op zoek naar behandeling voor een aandoening die in bijna alle gevallen van nature omkeerbaar is. Een bewezen manier om vaginisme thuis te behandelen, is door een siliconen vaginale dilatator te gebruiken om de vaginale opening op natuurlijke wijze uit te rekken en te versterken. Vrouwen met vaginisme kunnen thuis oefeningen doen om te leren de spieren rond hun vagina te beheersen en te ontspannen. Dit wordt progressieve desensibilisatie genoemd en het idee is om vertrouwd te raken met inbrengen.

Uw arts kan antidepressiva (tricyclische of venlafaxine) of anticonvulsiva (meestal carbamazepine of gabapentine) voorschrijven. Anxiolytische medicatie, zoals diazepam, in combinatie met psychologische therapie, is de meest gebruikte medicatie voor deze aandoening. In andere gevallen zijn lokale anesthetica, zoals lidocaïnegel, voorgesteld als een vorm van behandeling. Behandelingsmethoden voor vaginisme kunnen helpen bij het wegwerken van de pijnlijke en enge symptomen.

Behandelingen zijn gericht op het beheersen van eventuele negatieve emoties rond vaginale penetratie. Vrouwen kunnen leren om thuis oefeningen te doen om de spieren rond hun vagina te beheersen en te ontspannen. Bovendien zijn bekkenfysiotherapeuten geweldig in het helpen van vrouwen om te ontspannen en zich op hun gemak te voelen bij oefeningen, met behulp van vaginale dilatatoren en andere methoden om angst voor penetratie te verlichten. De behandeling omvat meestal onderwijs, begeleiding en oefeningen.

U kunt verbinding maken met een arts in uw omgeving met behulp van de Healthline FindCare-tool. Voor veel vrouwen is vaginisme psychologisch verbonden met angst, en fysieke behandeling alleen is misschien niet voldoende. De zorgverlener van uw vrouw kan u doorverwijzen naar een therapeut in de geestelijke gezondheidszorg die gespecialiseerd is in deze kwesties. Vaginismusbehandelingen vereisen tijd en geduld, maar hun slagingspercentages zijn uitstekend met meer dan 90%.

Vaginisme kan ook leiden tot problemen bij het zwanger worden, verhoogde vruchtbaarheidsproblemen en verhoogde keizersneden. Uit een recent onderzoek is gebleken dat mensen met vaginisme moeite hebben om zichzelf negatief te zien, wat op zijn beurt kan leiden tot psychische problemen zoals angst. Deskundigen in de gezondheidszorg weten nog steeds niet precies wat vaginisme veroorzaakt, maar sommige risicofactoren zijn eerdere operaties, infecties of verwondingen aan de bevalling, zoals vaginale tranen. Vaginisme kan in eerste instantie worden veroorzaakt door diepgewortelde angsten in het onderbewustzijn, of zelfs in de bewuste geest.

Vaginisme is een onwillekeurige samentrekking van de vaginale spieren die geslachtsgemeenschap moeilijk of onmogelijk maakt vanwege pijn (dyspareunie). Veel mensen zien aanzienlijke verbeteringen in hun seksleven en hun geestelijke gezondheid na vaginismusbehandelingen. Hoewel 1% -6% van de mensen vaginisme heeft geregistreerd, geloven artsen dat het een relatief veel voorkomende aandoening is. Vrouwen met vaginisme lijden vaak in stilte, maar helaas verergert dit het probleem na verloop van tijd.

Vaginisme heeft niet noodzakelijk invloed op uw vermogen om opgewonden te raken en te genieten van andere soorten seksueel contact. Vaginisme kan soms ook fysieke redenen hebben die bekkenpijn veroorzaken, zoals complicaties door de bevalling, bekkentrauma of misbruik, veroudering of bepaalde medicijnen. U loopt mogelijk meer risico op het ontwikkelen van vaginisme als u seksueel trauma of misbruik heeft meegemaakt, zich zorgen maakt over penetratie of in het verleden medische bekkenproblemen heeft gehad (zoals verwondingen bij de bevalling). Misschien heb je gewoon vaginisme, een aandoening die ervoor zorgt dat de vaginale spieren automatisch strakker worden in afwachting van vaginale penetratie.

Vaginisme wordt meestal toegeschreven aan niet-fysieke of emotionele redenen, zoals angst of angst voor penetratie, eerder seksueel trauma, angst voor zwangerschap, of een negatieve kijk op seks. Als uw arts denkt dat u vaginisme heeft, kunt u worden doorverwezen naar een specialist, zoals een sekstherapeut.