Sommige vrouwen ontwikkelen vaginisme later in hun leven. Het kan na jaren zonder problemen gebeuren. Spasmen of ongemak kunnen optreden wanneer er vaginale penetratie is. Of misschien heb je ze alleen op bepaalde tijden, zoals tijdens seks- of bekkenonderzoeken.
Vaginisme is wanneer de vagina plotseling strakker wordt als je er iets in probeert te steken. Het kan pijnlijk en verontrustend zijn, maar het kan worden behandeld. Sommige vrouwen ontwikkelen vaginisme na de menopauze. Wanneer de oestrogeenspiegels dalen, maakt een gebrek aan vaginale smering en elasticiteit geslachtsgemeenschap pijnlijk, stressvol of onmogelijk.
Dit kan bij sommige vrouwen leiden tot vaginisme. Vaginisme is een aandoening die wordt gekenmerkt door spasmen en onwillekeurige samentrekkingen van de vaginale spieren. Dit komt door de ongecontroleerde spanning van de bekkenbodemspieren, met name de pubococcygeus-spiergroep. De pubococcygeusspieren spelen een rol bij vaginale geslachtsgemeenschap, plassen, orgasmes, bevalling en stoelgang.
Vaginisme kan leiden tot seksuele pijn, ongemak, penetratieproblemen of onvermogen om geslachtsgemeenschap aan te gaan. De pijn kan variëren van een licht ongemak tot een ernstige brandende, bijna ondraaglijke pijn. Hierdoor blijven relaties en huwelijken onvolmaakt. Dit ontwikkelt zich nadat een persoon de verwachte seksuele functie al heeft ervaren.
Vaginisme is niet altijd aanwezig geweest. Het kan in elk stadium van het leven voorkomen en het is misschien niet eerder gebeurd. Bij vaginisme hebben lichaam en geest een geconditioneerde reactie ontwikkeld tegen penetratie (zie oorzaken). Het lichaam heeft geleerd pijn te verwachten of te anticiperen bij penetratie, zodat de krachtige pc-spier 'terugdeinst' of samentrekt om te beschermen tegen het potentieel van geslachtspijn.
Dit kan worden gelijkgesteld aan het automatisch knipperen van iemands ogen en huiveren wanneer een voorwerp naar ons toe wordt geslingerd. Het is niet iets waar een vrouw aan denkt te doen - het gebeurt gewoon. Vaginisme kan aanvullende symptomen hebben, waaronder angst voor vaginale penetratie en verminderd seksueel verlangen gerelateerd aan penetratie. Vaginisme is een onwillekeurige samentrekking van de vaginale spieren die geslachtsgemeenschap moeilijk of onmogelijk maakt vanwege pijn (dyspareunie).
Ondanks het feit dat vaginisme onvrijwillig is en elke vrouw kan treffen, voelen veel vrouwen zich intense schaamte omdat ze geen geslachtsgemeenschap kunnen hebben en hun pijn privé kunnen houden, waardoor ze zich ongemakkelijk voelen om hun geheim met iemand te delen. Heel vaak, wanneer vrouwen die aan vaginisme lijden seks proberen te hebben, ervaren ze een tranende pijn in hun vagina of voelen ze dat hun mannelijke partner „tijdens penetratie een bakstenen muur heeft geraakt”. U kunt herstellen van vaginisme zolang behandelingen worden onderzocht en zo snel mogelijk worden toegediend. Afhankelijk van de intensiteit variëren de symptomen van vaginisme van lichte branderigheid met beklemming tot totale sluiting van de vaginale opening.
U loopt mogelijk meer risico op het ontwikkelen van vaginisme als u seksueel trauma of misbruik heeft meegemaakt, zich zorgen maakt over penetratie of in het verleden medische bekkenproblemen heeft gehad (zoals verwondingen bij de bevalling). Om controle en kracht van de spieren van de bekkenbodem te ontwikkelen, wordt vaginismuspatiënten geadviseerd om kegeloefeningen uit te voeren. De artsen zijn erg zachtaardig tijdens het bekkenonderzoek met patiënten die last hebben van vaginisme, naast dat de patiënt die het bekkenonderzoek ondergaat de arts zonder aarzelen kan vertellen hoe het proces voor haar comfortabel kan worden gemaakt en in welke fysieke posities ze zich prettig voelt. Vaginisme wordt meestal toegeschreven aan niet-fysieke of emotionele redenen, zoals angst of angst voor penetratie, eerder seksueel trauma, angst voor zwangerschap, of een negatieve kijk op seks.
Vaginisme heeft verschillende oorzaken, vaak als reactie op een combinatie van fysieke of emotionele factoren. Melissa Ferrara, een verpleegkundige bij het Center for Female Sexuality in New York, schat dat ongeveer 25 procent van haar patiënten behandeling zoekt voor vaginisme, en ze zijn meestal in de twintig of dertig. Afhankelijk van de classificatie kunnen er enkele kleine verschillen zijn in de manier waarop vaginisme wordt behandeld (zie diagnose). .
